Wednesday, January 13, 2010

Story in Macedonian

Чувство



Тоа е само чувство, најчесто незасновано врз некој поединечен факт. Секој од нас има неиспробани рецепти за идеален живот во идеален свет. Елдорадо, земја во која се успева, слободен континент – просто кажано, рај. Секој од нас има приватна визија за рајот (иако морам да нагласам дека во овој случај верувам и во масовната продукција и во вкусот на потрошувачите), но сите го имаме истото чувство. Спакувај неколку нешта и тргни, затоа што ништо не е полесно одошто напуштањето на агонијата на навиките од работните денови и впуштањето во непозната потрага по замислениот идеал. За разлика од оние кои секогаш ја имале можноста да отидат и да си ја испробаат среќата насекаде низ светот, ние сме на почетокот секогаш по малку нервозни. Ние сме нетрпеливи.

За „љубовта на прв поглед“, најдобриот лек е темелен втор поглед. Па, така, како туристи или бизнисмени кои патуваат, не се загледуваме во нештата на начин на којшто тоа сме го правеле првиот пат; фокусирајќи си го погледот, откриваме дека светот е патентиран повеќепати. И тие – оние со адреси во рајот – имаат човечки проблеми. И тие имаат за што да се жалат. А, што е најзапрепастувачки, тие исто така имаат и фантазии за рајот – како за некое друго место. Така, додека пиете во џез клуб во Лондон, или пак стоите пред насекаде присутниот Мекдоналдс, овој пат во Париз, одеднаш ви паѓа на памет идеа која е толку надвор од сè, што нејзиното гласно изрекување е бесмислено. Имено, дома си е дома. Тоа е тоа. Без објаснување. Јас сум тука само посетител, но таму, дома, можам да бидам и гостин, и домаќин. Просто речено, ние се затоплуваме при идејата за враќање дома. Првата задолжителна аутопсија на час по анатомија не е побавна во предизвикувањето на чувството дека сме виделе доволно – и сега е време за враќање дома!

Се враќаме дома и, полни нетрпение, ја раскажуваме нашата приказна. Да бидам искрен, преплавени од сопствените зборови, може да не го забележиме фактот дека тие (нашите слушатели) во суштина не слушаат што ние (патувачите) имаме да им соопштиме; им влегува во едното уво и излегува од другото. Тие имаат своја хроника проблеми кои, всушност, сега се повторно наши. Пред да можеме да престанеме со зборување, овие секојдневни проблеми станале повторно наши. Повторно се сопнуваме од бесмислените купишта градежен отпад околу нашите куќи; патуваме во пренатрупани трамваи; се расправаме...

Ако ни работи сеќавањето, можеби ќе започнеме со примери и споредби. Новите, свежо помешани и постојано растечки чувства ќе почнат да излегуваат на површина. Ако сме доволно решени или имаме доволно среќа за да ги имаме оние над нас на наша страна, уште еднаш ќе тргнеме на пат. И повторно ќе се вратиме. Водени од чувство како да сме на нишало кое е придвижено од исти сили со различна поларизираност.

Сепак, искрено сме среќни дека 10000 метри над земјата сме во авион кој нé носи кон нашиот нов отмен рај, или пак назад кон нашиот повторно откриен дом. Овој, конечно откриен рај, не е ништо друго освен чувството кое го имаме на 10000 метри височина. Следствено, интерконтиненталните авиони не ги пренесуваат само патниците и нивниот товар, туку и тоновите нерегистрирани и непријавени надежи и чувства. Од овој агол погледнато, не е чудо што понекогаш авионите паѓаат.


Macedonian translation by Ana Pejcinova

No comments: